Class

Class

ประเภทข้อมูล

·         จำนวน              ใช้        int หรือ float

·         ข้อความ             ใช้         str

·         จริง/เท็จ             ใช้           boolean

·         กลุ่มข้อมูล          ใช้           list, set, tuple, dict

คลาสเพื่อสร้างประเภทข้อมูลที่ต้องการ

·        
ใช้คลาสประกาศองค์ประกอบของข้อมูลประเภทใหม่ว่าประกอบด้วยข้อมูลย่อยๆ อะไรบ้าง

·         เมื่อประกาศคลาสแล้ว สามารถสร้างที่เก็บข้อมูลเรียกว่า อ็อบเจกต์(object) ด้วยการเรียกใช้ constructor

การสร้างอ็อบเจกต์

            คลาส คือประเภทข้อมูล  อ็อบเจกต์คือตัวข้อมูล

แต่ละอ็อบเจกต์มีตัวแปรประจำอ็อบเจ็กต์ของตนเอง

การใช้ / เปลี่ยนค่าของตัวแปรอ็อบเจกต์

           

b1.price  อ่านว่า ตัวแปร price ของอ็อบเจกต์ b1

ตัวอย่าง : class song

Function

Function

แบ่งโปรแกรมออกเป็นส่วนย่อยๆ

·         เรียกส่วนย่อยว่า subroutine, subprogram, function, method

·         แต่ละ function มีหน้าที่ในตัวเองอย่างเด่นชัด

·         โปรแกรมอ่านง่าย

·         function เรียกใช้ได้หลายครั้ง

โปรแกรมเริ่มต้น

โปรแกรม เมื่อมี function

องค์ประกอบของฟังก์ชัน

ต้องเยื้องคำสั่งทั้งหลายในฟังก์ชันให้ตรงกัน

ส่วนหัว : ชื่อฟังก์ชัน

·         ใช้กฎตั่งชื่อเหมือนกับตัวแปร

·         มักตั้งชื่อฟังก์ชันขึ้นต้นด้วยอักษรตัวเล็ก

·         มักตั้งชื่อฟังก์ชันให้เป็นกริยา

ส่วนหัว : รายการของพารามิเตอร์

·         parameter คือตัวแปรสำหรับข้อมูลจากผู้เรียก

·         รายการของ parameter อยู่ภายในวงเล็บ(ถ้าไม่รับ parameter ใดๆ ก็ไม้ต้องใส่อะไรในวงเล็บ)

ส่วนตัวของฟังก์ชัน

·         คำสั่งต่างๆที่ทำงานตามข้อกำหนด

·         ถ้าต้องการคืนผลการทำงานให้ผู้เรียกใช้คำสั่ง return คามด้วยค่าที่ต้องการคืนผลลัพธ์

·         ถ้าต้องการคืนหลายค่า ก็คืนเป็น tuple หรือ list

ส่วนตัว : Local Variables

·         พารามิเตอร์และตัวแปรในฟังก์ชันก์ใด เป็นตัวแปรที่ใช้ได้ในฟังก์ชันนั้น

ชื่อซ้ำกันได้ ถ้าอยู่คนละฟังก์ชัน

เรียกใช้ตัวแปร ที่อยู่คนละฟังก์ชันไม่ได้

ตัวแปรของผู้เรียกกับของฟังก์ชันเป็นคนละตัว

                ตัวแปรเก็บ int, float, bool ของฟังก์ชันเปลี่ยนแค่ของผู้เรียกไม่เปลี่ยน เพราะคนละตัว

กรณีเป็นตัวแปรแบบ list, tuple, set, dict ตัวแปรของผู้เรียกกับพารามอเตร์ของฟังก์ชันเป็นคนละตัว แต่อ้างอิงที่เก็บข้อมูลเดียวกัน

เมื่อใดควรเขียนฟังก์ชันใหม่

·         เมื่อฟังกืชันที่เขียนอยู่ยาวเกินไปหรือเข้าใจได้ยาก

·         เมื่อมีกลุ่มคำสั่งที่เขียนซ้ำกัน หรือทำงานเหมือนกัน แต่ทำกับข้อมูลต่างกัน

ข้อแนะนำการเชียนฟังก์ชัน

·         ควรตั้งชื่อสือความหมาย

·         ควรมีภาวะที่ต้องทำหนึ่งอย่างตามชื่อ

·         ควรสั้นกระทัดรัด อ่านเข้าใจง่าย

·         ควรพารามิเตอร์จำนวนไม่มาก

Recursive Function : ฟังก์ชันแบบเวียนเกิด

            ความสำพัน์เวียนเกิด (Recurrences)

·         การเขียนคสามสัมพัน์ของจำนวนเต็มในลำดับ

ข้อดี-ข้อด้อย

การเขียนแบบ recursive มีทั่งข้อดีและข้อด้อย

ข้อดี

·         สั้นกระทัดรัด

·         ในบางกรณี มุมมองแบบ recursive จะทำให้เห็น วิธีแก้ปัณหาได้ง่ายขึ้น

·         ถ้าจำนวนชั้นของ loop ไม่ คงที่ การใช้ recursive จะง่ายกว่ามาก

ข้อด้อย

·         บางครั้งการทำงายช้ากว่าแบบ loop

·         ใช้หน่วยความจำมากกว่า

การคำนวณ 

ตัวอย่าง flatten_list

List

List

ตัวอย่างการใช้งาน

 List คือ รายการของข้อมูล

            [2,3,5,7,12,15,19,28]

            [“SUN”,”MON” ,”TUE” ,”WED” ,”THU” ,”FRI” ,”SAT”]

            [23587,”Sometime”,[“A” ,”B”,”C”]]

            []  ß empty list

การใช้และการเปลี่ยนแปลงค่าแต่ละข้อมูลใน list

เราสามารเปลี่ยนข้อมูลใน list ได้ ซึ่ง ใน string เปลี่ยนไม่ได้

 

len(list) : ความยาวของ list (จำนวนข้อมูลใน list)

จาก  print(len(x[1])) เกิด error เพราะ len จะไม่รับค่าที่เป็น int จะรับค่าที่เป็น string list …

การใช้และการเปลี่ยนแปลงรายการย่อยใน list

การใช้

            การเปลี่ยนแปลงค่าใน list

การเพิ่มและลบข้อมูลใน list

ตำแหน่งของข้อมูลใน list

·         ต้องเป็น int หรือเป็นช่วง int:int               x[3]      x[3:5]

·         เป็นตัวแปรที่เก็บข้อมูลแบบ int                  x[i]

·         เป็นexpression ที่ให้ผลเป็น int                  x[2*i+1]

การค้นข้อมูลใน list (c in x)

List กับ วงวน for

 

         

for e in x กับ for i in range

บริการของสตริงเพิ่มเติม : split และ join

·         เมื่อนำ             string ไป split จะได้ list

list ไป join จะได้ string

ตัวอย่าง : การหาค่าเฉลี่ยของชุดข้อมูล

ตัวอย่าง การแยก วัน/เดือน/ปี

String

String

สตริง คือ ลำดับของตัวอักษร

“HELLO WORLD”

0	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
H	E	L	L	O		W	O	R	L	D

สตริงขนาด N ตัวอักษร มี index ตั่งแต่ 0 ถึง N-1

String Methods

ตำแหน่งของอักษรในสตริง

·         ต้องเป็น int หรือเป็นช่วง int:int              s[5]           s[3:7]

·         เป็นตัวแปรที่เก็บข้อมู,แบบ int             s[k]

·        
เป็น expression ที่ได้ผลเป็น int s[i+j-4]

ข้อควรระวัง

·         ห้ามเปลี่ยนค่าภายในสตริง

                s[2] = “a”

                s[3:7] = “-^o^-”

·         String methods ไม่เปลี่ยนตัวสตริง

s = “Hello”

s.lower() ได้  ‘hello’ แต่ s เก็บค่าเดิม ‘Hello’

·         แต่เราเปลี่ยนค่าที่เก็บในตัวแปรได้

s = “Hello”

s = s.lower() แบบนี้ s เก็บค่าใหม่ “hello”

Method chaings

      

input

·         strip

·         upper

·         และสามารถ  ใช้     strip          ต่อจาก     input

      ใช้     upper         ต่อจาก     strip

      ใช้     find           ต่อจาก    upper

ตัวอย่าง แปลงชื่อเดือนเป็น เลขเดือน

รูปแบบการประมวลผลแต่ละตัวอักษรในตริง

 ซึ่ง for c in s : อ่านว่า สำหรับแต่ละตัวอักษร c ในสตริง s

      If   c in s : อ่านว่า ถ้ามีสตริง c ปรากฎอยู่ในสตริง s

ตัวอย่าง แปลงเลขอารบิกเป็นเลขไทย

                ตัวอย่าง rot-13

การอ่านสตริงจากแฟ้มข้อความ

ใช้คำสั่ง open ในการอ่านสตริง ตามด้วย ที่อยู่ของไฟล์ , แล้วตามด้วย “r/w”

                r = เปิดแฟ้มเพื่ออ่าน , w = เปิดแฟ้มเพื่อเขียน

readline = อ่านหนึ่งบรรทัดเข้ามาเป็นสตริง

ตัวอย่าง นับจำนวนอักษรและจำนวนบรรทัด

รหัสพิเศษ Escape Characters

            \n         =          newline

            \\          =          \

            \t          =          tab

            \”         =          “

การเขียนสตริงลงแฟ้มข้อความ

การ copy แฟ้มข้อมูล